මගේ මරණය

ඔබ මෙක කියවනවද??
එහෙනම් මරණය හමු වේවි කවද හරි.
එසේනම් මැරෙනකම් ජීවත් වෙන මා සමග රැඳෙන්න.
මරණය හමුවෙන තුරා!!!

අද ජනවාරි 30 , ඉතින් හෙටින් 2010 වසරෙත් පලවෙනි මාසෙම ඉවර වෙනවා. පුදුමාකර විදිහට පලදායී විදිහට ගතකරපු මාසයක්. සත පහක ප්‍රයෝජනයක් තියෙන කිසිම වැඩක් කලේ නැහැ. මේ මාසේ මන් උපයපු මුදල වගේ තුන් ගුනයක් මන් වියදම් කරලත් තියෙනවා.

මේ අවුරුද්දේ ගතවුනු මාසය තුල මම අළුතින් යමක් ඉගෙන ගත්තද? නැහැනේ, එතකොට අළුත් යමක් කලාද? ඒත් නැහැනේ එතකොට මොකද්ද දෙයියනේ අළුත් අවුරුද්දට කියලා කලේ. එකම එක දෙයයි ඒ තමා 2009 කැලැන්ඩරේ ගලෝලා 2010 එකක් ගැහුවා. හෙට ඒකෙත් පිටුවක් කඩලා අළුත් මාසෙට ආයිත් නැවුම් විදිහට මන් සූදානම් වෙනවා. ගොඩක් වෙලාවට මගේ ජීවිතේ නම් දවස් ගෙවෙන එක දැනෙන්න සාක්කුවටයි කැලැන්ඩරේටයි විතරයි. වෙන ලොකු වෙනසක් ඒකේ නැහැ.

දැන් ජනවාරි ඉවර උනා වගේ එහෙ හැරිලා මෙහෙ බලනකොට අප්‍රේලුත් එයි, ඊලඟට ඉතින් අළුත් අවුරුද්ද කියලා තවත් එක කෙලියක්. ඊට පස්සේ වෙසක් පොසොන්, ඒවාට ඉතින් ෆුල් බැතියෙන් බරව කලෙක්ෂන් දාල දන්සැල්. ඊලඟට නම් ඉතින් නත්තල් වෙනකම් විශේෂ මොකුත් නැහැ. මේ විදිහට අපිත් නොහිතනා වේගෙකින් තමා අපේ කාලේ ගත වෙලා යන්නේ.

ඉතින් මේ විදිහට කාලෙ කන මන් දවසෙන් දවස දියුණු වෙයිද නේ.

Highway On My Plate එකේ ඉදිරිපත් කරන දෙන්න ලංකාවට ආපු එකේ වීඩියෝ තුනක් මෙතන තියෙනවා. 1, 2, 3. මේ වගේ වැඩ සටහන් කලාතුරකින් තමා දකින්න ලැබෙන්නේ. මීට කලින් මන් දැකලා තියෙන්නේ Lonely Planet එකේ ලංකාව සහ මාලදිවයින ගැන ගිය වැඩසටහන විතරයි.

මේ වෙනකොට යුද්දෙත් ඉවර වෙලා  නිසා ලංකාවේ සංචාරක කර්මාන්තයට සම්බන්ද අය ගොඩක් බලාපොරොත්තු තියාගෙන ඉන්නේ අපේ සංචාරක ව්‍යාපාරය දියුණු වෙයි කියලා. ඉතින් අපේ රටට පිට රටවල අය එන්න නම් එයාලට අපේ රට ගැන දැන ගන්න මේ වගේ වැඩ සටහන් ගොඩක් ප්‍රයෝජනවත් කියලා මන් නම් හිතන්නේ.

ලංකාවෙන් දාස් ගානක් අවුරුද්දකට ඉන්දියාවේ ගියාට ඉන්දියාවෙන් මෙහෙට ඒකෙන් දහයෙන් එකක්වත් පිරිස් එනවද මන්දා ඉතින් එයාලට මේ වගේ ඒවා බැලුවම මෙහෙ එන්න සමහර විට ආසා හිතෙන්න පුළුවන්.

ඉතින් ඔය ඉහල තියෙන දෙවෙනි වීඩියෝ එකේ තියෙනවා මගේ ප්‍රියතම පානය මේ ඉන්දියානුවෝ දෙන්නත් රස බලනවා. හැබැයි උන් දෙන්න නම් රස බලන්නේ අමුවෙන්ම තමා. ලංකාවේ කෑම බීම ගැනත් මේවායේ තියෙනවා. විවේක වෙලාවක නිකන් බලන්නකෝ.

ලංකාව ගැන මේ (1, 2) වගේ දැන්වීම් ප්‍රචාරය වෙන කාලෙක අපේ රටට කැමැත්තක් ඇතිකරවන ඒවා හරිම වටිනවා
දැන්වීම් උපුටා ගැනීම w3lanka

මන් කතා බහ කරන්න ආසම මාතෘකා දෙකක් තියෙනවා එකක් තමා බීම අනික තමා පොත්. ඔය දෙකටම මන් හරිම ආසයි. බීම බොන්න, ඒවා ගැන කියවන්න, බීම ගැන යන වැඩසටහන් බලන්න, හදන හැටි දැනගන්න. බීම එක්ක අත්හදා බැලීම් කරන්නත් කොටින්න්ම බීම සම්බන්ද හැම දේටම මන් කැමතියි. ඉතින් බීම ගැන මගේ බ්ලොග් එකේ ලියන්නත් මන් කැමතියි.පොත් ගැනත් එහෙමයි.

මන් බීම ගැන ලියන්නේ මේ බ්ලොග් එකෙයි කමු බොමු එකෙයි විතරයි වෙන කොහෙවත් බීම ගැන එහෙමට ලියන්නේ නැහැ අනික මන් ලියන එවා කාටවත් කියවන්න බලකරන්නේ නැහැ. ලංකාවේ එෆ් එම් නාලිකා වගේ කාටවත් බලෙන් අහන්න සලස්සලත් නැහැ. කැමති නම් කියවන්න නැත්නම් Close Button  එක Click කරලා වෙබ් පිටුව වහලා දාන්න.

මන් ලියන ඒවා කියවලා කවුරුත් බීමට ඇබ්බැහි වෙන්නේ නැති බවනම් මට විශ්වාසයි. බීම ගැන ලියන්න තහනම්ද මන් දන්නේ නැහැ විකුනන්න හදන්න හොඳ දෙයක් ගැන ලියන්න සමහරවිට තහනම් ඇති. ඒත් මට මන් ආසදේ ගැන ලියන්න ඕනේ. මන් කාටවත් බොන්න නම් කියන්නේ නැහැ. මොකද අපිටත් මදි වෙන එක තවත් කෙනෙක් එකතු කරගෙන බෙදාගන්න මන් කැමති නැති නිසා.

මට මගේ ජීවිතේ හම්බ උන අනික් අයට අංචි අදින, උගුල් අටෝන, ඊරිසියා කරන , කමකට නැති ගොඩක් අය හතර පෝයට සිල් ගන්න අරක්කු බිංදුවක් කටේ තියන්නේ නැති අය හැබැයි මට හමබ උන බේබද්දෝ ගොඩක් දෙනා තමන්ට පුළුවන් උපරිමෙන් හිත හොඳ මිනිස්සු. නරක බේබද්දෝ නැත්තේමත් නැහැ ඒත් සාපේක්ෂව බොන අය හොඳයි.

මන් ලියන ඒවා දිරවන්නේ නැත්නම් මගේ බ්ලොග් එකට නාවට මට කිසිම ගැටළුවක් නැහැ. එකම එක මවුස් ක්ලික් එකකින් එහෙම අකමැති කෙනෙක්ට මෙතනින් ඉවත් වෙන්න පුළුවන් ඉතින් එහෙම කරන්නේ නැතුව මාව හදන්න එන්න එක තේරුමක් තියේවිද මන්දා.

අපේ තාත්තගේ පැත්තේ ඉන්නවා හොඳටම බොන නෑයෝ. බීලා බිලා නැති වෙච්ච අය ඉන්නවා. අම්මලාගේ පැත්තේ ඉන්නේ සේරම ගානට බොන අය ඉතින් අමුතුවෙන් බොන එකේ පල විපාක මට කවුරුත් කියන්න ඕනේ නැහැ මන් ඒවා ඇස් පනාපිටම දැකලා තියෙනවා. කොච්චරද කියන්වනම් මේ ලඟදි අපි බයිට් ගන්න කඩේ මුදලාලිත් බීලම මලා. කුණු වෙන්න බොන මිනිස්සු ඉක්මනට මැරෙනවා කියලා මන් දන්නවා. ඒත් වෙනස තියෙන්නේ මන් බීම ගැන ලිව්වට  එහෙම කුණු වෙන්න බොන්නේ නැති එකයි.

මන් පන්සිල් ගන්නේ නම් නැහැ ඒත් සුරාමේරය මජ්ජපමා දට්ඨානා වේරමනී සික්ඛාපදන් සමාදියාමී කියන එක දන්නවා (ගාථාව හරිද මන්දා ). මද පමනින් ගැනීම වේ රමනී කියන විතරක්ම එක තේරුම හැටියට මන් ගන්නේ නැහැ. මේ සිල් පදය තුල අනික් ඒවාට වඩා වෙනසක් තියෙනවලු ඒක තමා ක්‍රියාව සහ ප්‍රථිපලය යන දෙකම මේකේ තියෙන එක.

සුරාව- පැසවූ මත්පැන් මන් හිතන්නේ අරක්කු වගේ ඒවා
මේරය -  පදම් නොකල මත් පැන් - රා වගේ ඒවා වෙන්න ඕනේ.
මත් වීම - සිහිය විකල් වෙන
පමාව -  ප්‍රමාදයට හේතු වෙන - මේකනම් මන් හරියටම දන්නේ නැහැ මන් හිතන්නේ නිවනට පමා වෙන. කෙනෙක් හැම වෙලේම සිහියෙන් ඉන්නේ නැත්නම් ඒක නිවනට පමා වීමක් කියන එක කියලා මන් හිතන්නේ.
උපුටා ගැනීම බුදුමග (31/12/2009 - 18 පිටුව )

ඔය නොබොන අයගෙන් කීයෙන් කී දෙනාද සිහියෙන් ඉන්නේ? මත් නොවී ඉන්නේ , අඩුම ගානේ මත් වෙන්න දෙයක් නැත්නම් ටීවී එකේ යන මෙගා නාට්ටියකින් හරි මත් වෙලා ඉන්නේ ඉතින් මටනම් බොන නොබොන දෙගොල්ලොම එකයි.
(මගේ ධර්මයේ දැනුම පරීක්ෂා කරන්න හදන්න නම් එපා මන් දන්න තරමින් කියන්නේ කොහොමත් මේක බීම ගැන ලියන බ්ලොග් එකක් මිසක් බුද්ධාගම ගැන ලියන එකක් නෙමෙයිනේ)

සුරාව ගැන වගේම එකේ ආදීනව ගැනත් මන් ලියලා තියෙනවා මේකත් බලන්න.

මන් දිගටම මන් කැමති දේ ගැන ලියනවා මොකද අඩුම ගානේ මට මගේ බ්ලොග් එකේවත් මන් ආස දේ ගැන ලියන්න ඕනේ.

මේක ලියන්නේ ගම්පහ ආපිකෝ එකේ බාර් එකේ වැඩ කරන සියළුම සේවක මහතුන්ට උපහාර පිණිස!!!!!

මට මගේ මුළු ජීවිතේදිම හම්බ වෙලා තියෙන බාර් වල වැඩ කරන හොඳම සේවක මහතුන් ටික ඉන්නේ ගම්පහ ආපිකෝ එකේ. වර්තමානයේ විතරක් නෙමෙයි හැමදාම ඒකේ හිටපු අයගෙන් මට ලැබුනු සේවය නම් ඉස්තරම්. කාලෙකට පස්සේ පහුගිය දවසක ගොඩවැදුනම කාලෙකින් දැක්කේ නැහැ කියන්න තරම් ඔවුන් සුහදයි, (හැමදාම බොන්න පුළුවනෑ ඉතින්). මට විතරක් නෙමෙයි බොහොමයක් පාරිභෝගිකයනට ඔවුන්ගේ සේවය අතිශයිනම සුහදශීලී.

මේක හරිම අඩුවෙන් දකින්න ලැබෙන දෙයක් බාර වලින් බඩු ගන්නේ බේබද්දෝ (නැතුව බොන්නේ නැති උන්ට ගන්න දෙයක් බාර් වල නැහැනේ )කියන සංකල්පේ තමා බාර් වල වැඩ කරන අයත් ඉන්නේ ඉතින් ඊට වඩාඅ ගොඩක් වෙනස් මේ අයගේ මේ සැලකිල්ල හොඳට දැනෙන දෙයක්.

ඊට කලින් තියෙන බාර් 3ක්, සුපිරි වෙළඳ සැල් 2ක් පහු කරගෙන වැඩිපුර කිලෝමීටරයක් විතර දුරත් ගිහින් ආපිකෝ එකටම යන්නේ ඒ නිසාම තමයි. විශේෂයෙන් ෆුඩ් සිටියට සාපේක්ෂව මෙයාලගේ සේවය හරිම ඉහළයි. බෝතල් ගත්තම දාගන්න බෑග් එකක්වත් නොදෙන ෆුඩ් සිටියට වඩා ගන්නකොටම කවරෙක දාලා බෝතලේ ලස්සනට දෙන එකම කොච්චර වටිනවද. ඔය බෑග් එකට සත 50ක් යයි.

මම ගනුදෙනු කරපු ගොඩක් බාර් වල වැඩ කරන අය වැඩි කතා බහක් නැහැ ඒකටත් එක්ක මේ අය, කාර්යබහුල නොවන වෙලාවක් නම් ඇතුලටම ගිහින් බෝතල් ගැන කතා කරන්න ඒවායේ රස ගැන පොඩි විස්තරයක් කියන්න, ගනන් හිලව් ගැන කියන්න පොඩි වෙලාවක වෙන් කරන්නේ කිසිම ලෝබ කමක් නැතුව. බොන කෙනෙක් හැටියට මන් කැමතියි බීම ගැන ටිකක් කතා බහ කරන්න, ඉතින් ඒ වගේ අවස්ථාවක් බාර් එකක වැඩ කරන කෙනෙකුගෙන් ලැබෙන්නේ කලාතුරකින්  ඉතින් ඒ වගේ අවස්ථාවක් මෙයාලගෙන් ලැබෙන එකම මදෑ.


ඉතින් මිත්‍රවරුනි, ඔබලාට ජයෙන් ජය වේවා!!!!
චියර්ස්!!!!!!

කාලෙකට කලින් අපි ගියා දඹානේ නෑදෑයෝ බලන්න. ඔන්න ඉතින් වැදි නායක ඌරුවරිගේ වන්නිලා ඇත්තන්ගේ ගෙදරටත්  අපි ගොඩ උනා. මෙන්න බොලේ මෙයා ගාව තියෙන ජාති මුළු ලංකාවෙම ඉන්න අය ආවත් දෙන්න ඉස්තරම් මී පැණි තියෙනවා ගෙට යනවා ගේනව. ගේ ඇතුලේ මන් හිතන්නේ මී මැස්සෝ වැඩ කරනවද කොහෙද. ඒ ඇරෙන්න තිබ්බ තවත් ජාතියක් තමා ඇත් දළ වලින් හදපු පෙන්ඩන්ට් සහ මුදු. ඇත්තම ඇත්ත ඇත් දළ. මේ ඇත් දළ ජාති මග දිගට හිටිය හැම වැද්දෙක් ගාවම තිබ්බ. ඉතින් අපි එක්ක ගිය ගොඩ දෙනෙක් මේ ඇත් දළ බඩු, මුදු , මාල පෙති ගත්තා.

මන් දන්න විදිහටනම් ඇත්දළ ලඟ තියාගෙන ඉන්නත් තහනම්. හැබෑටම මේ වැද්දන්ට මෙච්චර ඇත් දළ නම් කොහෙන්ද මන්දා. කවුදෝ කිව්වා ඔය ඇත්දළ හදන්නේ මැරිච්ච හරකුන්ගේ ඇට වලින් කියලා. එහෙම නැතුව හරිම ඇත්දළ නම් මේ වෙනකොට ලංකාවේ ඇත්තු ඉන්න විදිහක් නැහැ.

මේ ලිපිය ලියන්න හිතුනේ කියවමින් ඉන්න පොතක තියෙනවා ඉබි කට්ටෙන් හදපු කන්නඩි රාමුවක් ගැන. අපේ මිනිස්සු මේ විදිහට සත්ව කොටස් වලින් හදපු දේවල් පාවිච්චි කරන එක ගැන කතා කරන්නේ හරිම ආඩම්බරෙන්.

කොටි දත් ගැන, අලි කෙඳි දාපු මුදු , වලලු, අලි හම් වලින් හදපු මුදල් පසුම්බි, කැස්බෑවන්ගේ කට්ටෙන් හදපු දේවල්. ගොඩක් ඒවා ඇත්තම අලි කොටි නොවුනත් ඒවා තියෙන අය හරිම ආඩම්බරෙන් තමයි ඕවා ගැන කියන්නේ. හැබෑටම අනික් සතෙක්ගේ කෑලි තියා ගන්න එක ඔච්චර ලොකු කමක්ද?

නිකන් හිතලා බලන්න්කෝ මිනී ඇටයකින් හදපු මුද්දක්, පෙන්ඩන්ට් එකක් හරි, කෙස් ගහක් දාපු වලල්ලක් , මුද්දක් හරි, මිනී හමකින් හදපු මුදල් පසුම්බියක්, මිනිහෙක්ගේ වැටිච්ච දතක් මේ අය මේ වගේ නිකන් හරි පාවිච්චි කරයිද කියලා.

මාත් කරනවා එක දෙයක් ඒ තමයි ඉතින් මස් කන එක. මිනි මස් නම් කන්නේ නැහැ ඒත් අනික් ඒවා කන්නේ කෙල හල හල. බැලුවහම ඒකත් ඉතින් මේ වගේ තමා

වෙලාවක් තියේ නම් මේකත් බලන්න
Highway On My Plate එකේ අය ලංකාවට ආපු වෙලාව

Bloggers.com - Meet Millions of Bloggers