මගේ මරණය

අපේ ප්‍රධාන ආහාරය වෙන්නේ බත්. මම නම් තුන් වේලටම කන්න කැමති බත් ඒත් ඉඳලා හිටලා උදේ රෑ වේල් දෙකනම් වෙන වෙන කෑම ජාති කන්නත් අකමැත්තෙන් උනත් සිද්ධ වෙනවා. ඒත් දවලටනම් කොහොම හරි බත් ටිකක් කන්න තමා හැම වෙලේම ට්‍රයි කරන්නේ.

අපේ සමහර අය ඉන්නවා බත් කන්න වැඩිය කැමති නැති අය ඉතින් ඒ අය බත් කන්න පුළුවන් කමක් තිබ්බත් වෙන වෙන දේවල් කනවා. උදේ රෑ වේල් දෙක අත ඇරියත් දවල්ටත් බත් නැතුව වෙන වෙන කෑම කන අය ඕනේ තරම් ඉන්නවා.

තවත් කොටසක් ඉන්නවා බත් ටිකක් කන්න කොච්චර ආස උනත් එක වේලක් වත් බත් කන්න තරම් පුළුවන් කමක් නැති අය. මේක ලියන්න හිතුනේ ඒ අය නිසා. මම දවල්ට කන්න ගියාම එතනට එන සමහර අය දවල් කෑම ඒකට බොන්නේ ප්ලේන්ටියක් විතරයි. අපිට නම් ඉතින් දවල් කියන්නේ බත් කන වෙලාව මිසක් ප්ලේන්ටි බොන වෙලාවක් නෙමෙයිනේ. තවත් සමහරු වඩේ එකක් කාල ප්ලේන්ටියක් බොනවා. මේ අය අතරනම් බත් කන්න අකමැති නිසා ප්ලේන්ටි බොන අය නැහැ. බත් එකක් කන්න තරම් පුළුවන් කමක් නැති නිසා තමා මේ පිරිස වෙන මොනවායින් හරි දවල් වේල පිරිමහ ගන්නේ.

අපි වට පිටේ මිනිස්සු බඩගින්නට ප්ලේන්ටි බොද්දි අපේ බත් මුලෙන් කොච්චර අපි විසිකරලා ඇද්ද? ඒක කාටවත් දෙන්න නම් බැහැ තමයි ඒත් අපි අතින් කොච්චරනම් බත් අහක ගිහින් ඇද්ද. දන්සැල්, මළ ගෙවල්, මගුල් ගෙවල්, දානේ ගෙවල් කියලා කොච්චර නම් කෑම අපේ අය අහක දානවා ඇද්ද?