මගේ මරණය

පළතුරු කියපු ගමන් මට මතක් වෙන්නේ මංජුල වෙඩිවර්ධණගේ බත්තලංගුණ්ඩුවේ තිබ්බ පළතුරු ඒත් ඒ පළතුරු වල නම් රස බලන්න මට තාම නම් වාසනාවක් ලැබිලා නැහැ. ඒ පළතුරු නම් හොඳටම දන්න කියන එකෙනෙක්ගෙන් අරගෙන් මිසක් රසබලන එකත් ටිකක් විතර භයානකයිනේ. ඒත් මන් මේ කියන්න හැදුවේ ගස් වැල් වල හැදෙන පළතුරු ගැන.

මන් කන්න කැමතිම කෑමක් තමා පළතුරු කියන්නේ. එක්කෙනෙක් දෙන්නෙක් ඇරෙන්න පළතුරු කන්න අකමැති අය මට හම්බ වෙලා නැහැ. මන් කන්නේ නැහැ කියලා කියන්න කිසිම පළතුරුක් නම් නැහැ ඒත් ලංකාවේ හැදෙන්නේ නැති ඇපල්, දොඩම්, මිදි, පෙයාර්ස් වගේ ඒවා කොච්චර කන්න ආස උනත් නොකා ඉන්න උත්සාහ කරන්නේ කඩලා මාස ගානක් යනකනුත් ඔය විදිහට තියා ගන්න කොච්චර බෙහෙත් ජාති දානවද කියලා හිතෙන නිසා

කවුරු හරි ඇහුවොත් මන් ආසම පළතුරු මොකද්ද කියලා ඒකට නම් එකක් කියන්න බැහැ. අඹ, රඹුටන්, මැංගුස්, දූරියන් වලට අනික් ඒවාට වඩා ටිකක් වැඩිපුර කැමතියි. අමුවෙන් කනවනම් වෙරළු, පේර වලටත් , ඉදිලා කනවනම් අඹ, වැල, වරකා, ඇඹරැල්ලා වලටත්, උයලා කනවා නම් කොස්, අඹ වලටත් අනික් ඒවාට වඩා ටිකක් විශේෂයක් දක්වනවා.

පළතුරු කියන්නේ කන්න විතරක් නෙමෙයි බොන්නත් පුළුවන් ජාතියක්නේ. එතකොටනම් අංක එකට එන්නේ අලිගැට පේර ඊලඟට දිවුල්. අඹ ගස්ලබුත් බොන්න නම් කැමතියි. ජින් බොනකොට දෙහි ටිකකුත් වොඩ්කා බොන්න දොඩම් යුෂත් තිබ්බනම් ඉතින් කියලා වැඩක් නැහැ.

අපේ රටේ හැදෙන්නේ නැති පළතුරු ජාතියක් නැහැ ඒත් අවාසනාවට වෙළඳපොළේ තියෙන පලතුරු ගැනනම් කාටවත් විශ්වාස කරන්න බැහැ ලස්සනට ලොකුවට තියෙන්නේ දාන්න පුළුවන් උපරිමේටම වස විස එකතු කරලා. ඒක නිසා අපේම කියලා වවාගෙන කෑවොත් මිසක් වස විස නැති කෙසෙල් ගෙඩියක් වත් කඩෙන් අරන් කනව නම් බොරු

පළතුරු කියන්නේ මාර ජාතියක්. අමුවෙන් කන්නත් පුළුවන් , ඉදිලා කන්නත් පුළුවන්, වෙලලා කන්නත් පුළුවන්, උයලා කන්නත් පුළුවන්, ලුණු මිරිස් කුඩු දාලා අච්චාරු කන්නත් පුළුවන් ඒ සේරටම වඩා වැඩියෙන්ම වැදගත් බයිට් එකට කන්නත් පුළුවන් ජාතියක්.

ඡායාරූපය මෙතනින්